پیوندی که فیلم میان رقص نویسنده که دیگران او را نشان جنون، آشفتگی و دیوانگی می پندارد و نوشتن برقرار می کند، باعث می شود که مخاطب، فرزانه را «فرزانه» بپندارد. او نمادی از فرزانگی در عصر سردرگمی و آشفتگی و غم زدگی این روزهای ماست.