دسته: سینما

سازنده سریال آنقدر می­ خواهد سریال با عجیب بودن جلب توجه کند که به سمپاتی و آشناسازی فکر نکرده است. آنچه این روزها با لفظ “خفن” متداول است در واقع تمام آرمان سریال است تا از طریق این جلوه فروشی سطحی، مخاطب را به شکلی موقتی شگفت­ زده کند.

اگر چنین فیلمی بتواند برای مخاطب خود نیز سفر را باورپذیر کند دیگر یک فیلم برای ساعتی آسودن نیست، تجربه ای معنوی برای تغییر است، تلنگری برای جمع و جور کردن خود و دیدن خطاهایی که زندگی خود را با تفاخر در آنها دفن می‌کنیم. عشایر اثری چنین است و برای همین برای مخاطب گشاده که خوب و بدون پیش داوری فیلم می‌بیند، تجربه یا شاید بهتر باشد بگوییم سفری معنوی است.

درامانقد-سینما: عصر دیروز سوم فوریه، پانزدهم بهمن ماه، تاراجی پی. هانسن و سارا جسیکا پارکر اسامی...

روان اتکینسون بازیگر «مستر بین» فرهنگ اظهارنظر در فضای مجازی را با رفتار مردم قرون وسطا که در خیابان‌ها راه می‌رفتند و دنبال یک نفر می‌گشتند تا بسوزانندش مقایسه کرد!

اسکورسیزی در این فیلم مستند به سراغ نویسنده و مقاله‌نویسی به نام فرن لبوویتز رفته است و بر زندگی وی و گذشته او تمرکز کرده است.

تام هنکس عنوان کرد که فیلم‌های دنباله‌دار معمولاً با توجه به صفحه نمایش بزرگ ساخته می‌شوند در حالی که بسیاری از فیلم‌های کوچک‌تر یاد می‌گیرند که به تدریج خود را با صفحه نمایش کوچک سازگار کنند.

سقراط گفته بود زندگی اندیشه نشده ارزش زیستن ندارد و مستند پرتره، به نوعی امکانی است برای به اندیشه در آوردن زندگی.

فیلم که به مسائل پنهان دخالت دولت بریتانیا در روند کودتا می پردازد به نقطه ای می رسد که به شدت دراماتیک و واقعاً شبیه به یک فیلم کارآگاهی-جاسوسی می شود.

شاخص در سینمای مستند واقعیت است. سینمای مستند شبیه به تأمل درباره جهان است به محض از دست دادن شاخصِ حقیقت و گم شدن در خود و هزارتوی منتزع شده‌ی ذهن خود، دیگر درباب جهان تأمل نمی‌کنیم، دیگر با واقعیت مرتبط نیستیم و دیگر حقیقتی را آشکار نمی‌کنیم.