دسته: تآتر

والاس شان نمایشنامه­‌نویس و بازیگر نیویورکی 78 ساله، با اینکه از سال 1975 که اولین اثرش اجرا شد تا امروز، تنها 9 نمایشنامه نوشته است اما یکی از درام­‌نویسان منحصربه فرد و رادیکال تئاتر معاصر آمریکا محسوب می­‌شود. او که در دانشگاه تاریخ، فلسفه و اقتصاد خوانده با مایه‌های سیاسی آثارش همواره مناقشات فراوانی را سبب شد. والاس شان نمایشنامه­‌نویسی چپ­گرا است که معمولاً مسئله­‌ای سیاسی تنش دراماتیک مرکزی اثرش را به وجود می‌­آورد. او با نقد زنجیره به هم پیوسته نظام تک بعدی سیاسی-اقتصادی امروز، به شکلی اجتناب­‌ناپذیر سیاست‌­ها و اساساً جامعه آمریکایی را نقد می­‌کند.

در میان تمام ارزش­های اجرایی و مضمونی این نمایش آنچه اهمیتی مضاعف دارد ضد جریان بودن فرم آن نسبت به چیزی است که امروز در تئاتر ایران به جریان اصلی تبدیل شده است.

«بک تو بلک» بیش از ۲۲۰ اجرا در این مدت داشته و تقریبا شبی هفتصد تماشاگر به تماشای این نمایش در دو سانس می‌نشینند. یعنی اجرای افشاریان هر شب به اندازه یک تالار وحدت تماشاگر دارد. نمایش تک نفره با بازی خودش بدون هیچ طراحی صحنه و لباس و  آکسسوار عجیب و غریبی.

نمایش «جنون محض» که جزو نمایش‌های کمدی مطرح در اروپا و نمایش برگزیده سال ۱۹۸۲ انگلستان است، فضای یک گروه تئاتری را به هنگام تمرین نشان می‌دهد. افراد گروه سعی می‌کنند تا از درون هرج و مرج موجود نظمی به وجود بیاورند.

دکتر مسعود دلخواه کارگردان و مدرس تئاتر در نزدیک به دو دهه اخیر آثار متفاوتی را با خط زیباشناسی مشخص و مداومی روی صحنه برده است. او تلاش کرده با آثار خود پلی ایجاد کند میان فضای تئوریک و فضای اجرایی تئاتر ایران. در عین حال دلخواه در کارهایش رویکردهای تجربی و آوانگاردی که کمتر در فضای دانشگاهی ایران مورد توجه است را آزموده و با استفاده از فارغ التحصیلان و دانشجویان در کنار بازیگران حرفه ­ای  هم فضای آموزشی را به بیرون از آکادمی گسترش داده و هم تئاترهایش را بستری برای انتقال تجربیات دو نسل به یکدیگر ساخته است. جدیدترین اجرای دلخواه به نام «شام آخر» که بر اساس نوشته خودش به صحنه رفته، به زندگی حضرت مسیح می­ پردازد. در خصوص روند کاری مسعود دلخواه و نمایش «شام آخر» با او به گفت و گو نشسته ­ام که در ادامه مشروح آن را می­ خوانید.

چکیده آنچه در قرن بیستم رخ داده است و جنبش‌های فمینیستی و مشابه آن را پدید آورده، در این نوشته نیز ملحوظ است و البته آرمان‌های دیگری که از طریق همین رام نشدن، عدم سازگاری و دوری از بازنمایی رخ می‌دهند.

کمدین بودن یکی از چالش برانگیزترین مشاغل در هنر نمایش و سرگرمی است. بسیاری از مردم آمادگی روبرو شدن با استرس زیاد اجرای کمدی را ندارند. حتی اگر در آغاز راه کمدی باشید باید برای روبرو شدن با منتقدانی که در پی ارزیابی کار شما هستند آماده باشید و این روزها به مدد شبکه های اجتماعی منتقد از هنرمند بسیار بیشتر شده است. همه دنبال لذت بردن از کمدی هستند و به همین دلیل ارزیابی منفی درباره یک کمدی بسیار راحت اتفاق می افتد، فقط کافی است که آنقدرها خوب نباشید تا همه به منتقد شما تبدیل شوند. حال بجای دست و پا زدن و امیدوار بودن به اینکه سرانجام استعداد و اعتماد به نفس لازم را پیدا می کنید، از همین الآن به چند نکته ای که در ادامه گفته می شود جامه عمل بپوشید.

درامانقد-تآتر: در بررسی اهمیت نهاد تآتر در جامعه بد نیست برویم و دوباره نگاهی داشته باشیم به...

به یک اعتبار هر نویسنده­ ای با اثر خود فرهنگی خلق می­ کند و یا جزئی از زایش یک فرهنگ می­ شود. نوشتن امری فرهنگی برای توضیح آن چیزی است که در درون تظاهرات مادی زندگی جریان دارد، اما مولر این فرایند همیشگی نوشتن را زیر سؤال می­ برد و بجای خلق فرهنگ، یا جزئی از قوام بخشیدن به آن، به دفع و بیرون ریختن فرهنگ می­ اندیشد تا شاید پس از سبک شدن از دفع پسماندهای فرهنگ پیشین، منی آرام گرفته و امیدی فراتر از ایدئولوژی­ها شکل بگیرد. پس در حقیقت مولر در پی یافت امید در ناامیدی اکنون، یا خلق فرهنگ از راه دفع فرهنگ گذشته و موجود بود.

انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تآتر، فراخوان بیستمین مسابقه مطبوعاتی سالیانه خود را منتشر کرد.

درامانقد-تآتر: انسداد بیانگر وضعیتی است که در آن امکان تغییر، حرکت و زایش وجود ندارد. انسداد...