اندوهِ زیبا/نگاهی به نمایش عروسکی «مامان»
انسان اسیر وجدان خود است. دلبستگی و وابستگی، هر لحظه از گسست یا بی اعتنایی را، تبدیل به عذاب وجدان میکند و عذاب وجدان، اندوه را در جان به جریان میاندازد. اندوهِ فراغ دشوار است، اما گویی انسان را سبک و منزه میکند، غم لذتی در خود دارد؛ گویی که آدمی را پاک میکند. اوج وابستگی تن و جان در روند رشد انسان و نهایت جراحت مهلک جدایی، در رابطه با مهر مادری است که خود را نشان میدهد. مادران همان رُمی هستند، که همه راههای کاویدن روان و بازگشایی قفلهای ذهن، به آنجا ختم میشود. نمایش عروسکی «مامان» نوشته و کار الهام سلجمحمودی که مدتی است در تالار سایه تئاتر شهر به صحنه میرود، قصیده لطیف و دلانگیزی است که به عمق این غم در مخاطبش راه باز میکند.
ادامه مطلب