سینما

سون نیکویست/Sven Nykvist (1922-2006) به واسطه استفاده شاعرانه از نور در آثارش شهرت داشت- خاصه در فیلم­های هموطن خود اینگمار برگمان. بسیاری او را استاد نور می­خواندند به این واسطه که نور علاوه بر روشنایی بخشی و همراهی با درام، خاصیت نقاشانه و حضوری رازآمیز و مؤکد داشت، به تصویر بعد و عمق می­داد و زیبایی آن را به شعری دیداری و حقیقت­جویانه تبدیل می­کرد.

محمد خزاعی رییس سازمان سینمایی در مراسم تقدیر از خبرنگارانی که در حوزه سینما فعالیت می‌کنند خبر از ممنوع‌الکاری چند نفر از سینماگران داد. افرادی که به گفته خزاعی، نام‌شان این هفته به طور رسمی اعلام می‌شود که تعدادشان به پنج،‌ شش نفر می‌رسد. رییس سازمان سینمایی علت این ممنوع‌الکاری را افراد را رفتار آنها در جشنواره‌ای مانند کن و امضای بیانیه ۱۷۰ نفر که در اعتراض به حوادث خوزستان پس از فروریختن متروپل منتشر شد، عنوان کرد. شاید خزاعی هیچوقت تصور نمی‌کرد، اعلام این خبر چنین جنجال به پا کند و در حالیکه او به روسیه برای دیدار با مسوولان سینمایی این کشور، سفر کرده بود، سینماگران ایرانی یک به یک با انتشار نامه یا یادداشت به شدت به او اعتراض کنند.

علی رخشی خالق و کارگردان مجموعه موفق انیمیشن «دیرین دیرین» هفته گذشته اعلام کرده که دیگر در ساخت این مجموعه دخالتی ندارد و به طور رسمی از ادامه همکاری با این مجموعه کناره‌‌گیری کرد. او در متنی که در صفحه شخصی‌اش منتشر کرد، فراهم نبودن شرایط برای ادامه کار را دلیل اصلی خداحافظی خود دانسته بود.

نگاهی به سریال مستند «سیاره ما» درامانقد-سینما: ما انسان ها و همه موجودات زنده فارغ از گونه، نژاد و تفاوت در شیوه زیست در یک...

درک دلگادیو یک قصه گو/ شعبده باز مشهور است که پرفورمنس او با عنوان «خویشتنِ خویش» بیش از پانصد اجرا در شهر نیویورک داشته است. همراهی کارگردان با شخصیت محوری در تعدادی از این اجراها با حضور تماشاگران مختلف، منجر به خلق نسخه‌ای تلخیص شده از اجرای شب‌های مختلف شده که در همه آنها دلگادیو می‌کوشد به یک پرسش درباره خودش پاسخ دهد (من کیستم؟)

مجوز نگرفتن فیلم تازه رخشان بنی اعتماد نشانه دیگری از تلاش مدیریت جدید سینمایی در راستای حذف سینمای اجتماعی ایران است.  

درامانقد-سینما: «تومان» پس از فیلم های «سوگ» و «بهمن»، سومین تجربه بلند مرتضی فرشباف به عنوان کارگردان و نویسنده است. اثری درباره کسانی که...

خانه سینما از اعضای خود خواست از واکنش به سخنان این فعال اصولگرا بپرهیزند تا او بیشتر به خواسته خود یعنی بیشتر دیده‌ شدن، نرسد. حالا او از هر محفلی استفاده می‌کند تا به هنرمندان توهین کند و با اشاره به واکنش‌های آنها بیشتر به آنها بتازد.

جنونی که هرتسوک از آن صحبت می‌کند، موضوع دیگری را در «برخوردها در انتهای جهان» آشکار می‌کند: آخرالزمان قریب الوقوع. بشریت با جنون خود سعی می‌کند طبیعت را فتح کند و در نتیجه، به‌آرامی سیاره را نابود می‌کند. احترام هرتسوک به طبیعت با دانشمندان و سایر مصاحبه‌شوندگان فیلم در یک ردیف قرار دارد، کسانی که در بسیاری موارد از بی‌احترامی منحصربه‌فرد بشریت به طبیعت به‌قدری وحشت‌زده شده‌اند که به قطب جنوب فرار کرده‌اند.

پرسشی که با تماشای این مجموعه مدام ذهن همه را درگیر می‌کند، این است که سرمایه و فرصت کافی که مهیا است،‌ سختگیری رسانه ملی هم که نیست،‌ پس چرا نتیجه کار کارگردان کار‌کشته‌ای مثل فتحی چنین می‌شود؟