آرشیو سالانه: 2019

مستند، واقعیت و تئاتر/ نگاهی به دو نمایش «نیست» و «تالاب هشیلان»/ علیرضا نراقی

اگر تئاتر مستند بازنمایی دقیق و وفادار یک واقعیت و تبدیل آن به یک مسئله ذهنی است، تئاتر رئالیستی از تخیل و ذهنیت شروع می کند تا جامعه و واقعیت را عینیت ببخشد.

 پاریسِ ژان اوستاش/ آلن برگالا/شهرزاد سلحشور

پاریس ژان اوستاش در دو فیلم نمود پیدا کرد: داد و ستدهای زیان آور[1](1963)، اولین فیلم کوتاهش(و اولین فیلم کوتاه جوانی شناخته نشده)، و ده سال بعد، مامان و فاحشه[2](1973) که در زمان اکران برایش شهرتی جهانی به ارمغان آورد و اغلب به عنوان محبوب ترین فیلم در میان فیلم های او مطرح می شود.

عشقی که نمی خواهد بمیرد/درباره فیلم«رضا»/آن اشنایدر/شهرزاد سلحشور

آرامش و ملاطفت می تواند شعار اصلی این کارگردانی باشد: آرامش پلان ها و تصاویر ترکیب شده توسط علی تبریزی، که همیشه آغشته به سازگاری هستند که نمی خواهد چیزی از طلاق بداند.

نامه سرگشاده انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر خطاب به وزیر ارشاد/تئاتر در آستانه ورشکستگی است

درامانقد-تئاتر: انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر در نامه‌ای سرگشاده به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نسبت به وضعیت صنفی و حرفه‌ای این...

متفاوت اما مشابه/نگاهی به دو نمایش «سرزمین پدری» و «روایت فرزانه از جمعه 14 آبان»/علیرضا نراقی

هر دو نمایش برداشتی آزاد از خط اصلی درام «مده آ» هستند و هر کدام به مسیری متفاوت -دست کم در ظاهر- می روند تا تراژدی «مده آ» را به شکلی تازه تجسم ببخشند.

دست كم با خودت سخن بگو/درباره «صدای آهسته»/علیرضا نراقی

اگر خودت را نشناسي كسي را هم نخواهي شناخت؛ اگر خود، خودت را نشناسي كسي نمي تواند تو را به خودت بشناساند؛ درست مثل تجربه خوشبختي؛ اگر با خودت خوشحال نباشي اگر در تنهايي كافي نباشي با هيچ كس خوشبخت و كامل نخواهي شد؛

پاریسِ مارسل کارنه/کلود-ژان فیلیپ/شهرزاد سلحشور

 دیگر شکی وجود ندارد: اگر سرنوشت توانایی دیدن داشت به یقین از پاریس، به روش مارسل کارنه فیلمسازی می کرد!

گمشدگان*/به بهانه خوانش متون مهم تاریخ تئاتر ایران/علیرضا نراقی

درام نویسی ایرانی از اولین تلاش های مشروطه خواهان دوشادوش وجدان بیدار جامعه روشنفکری و تفکر انتقادی در ایران بوده است، اما امروز این میراث به تفننی پراکنده و غیر قابل اعتنا تبدیل شده که با دیگر جریانات هنری و علوم انسانی کمترین ارتباطی ندارد و بیشتر به بزک و زینت المجالس تجارتی مریض و فاسد می نماید.

هنر من سَمپل کردن است/دی جی شدو* از موسیقی و جایگاه آن در زمانه فرا سرمایه داری می گوید

برای من آنچه که همیشه در تلاش برای رسیدن به آن هستم، تنها شکل خالصی از بیانگری است. این چیزی است که من در موسیقی جستجو می کنم. من می خواهم به سفری بروم، می خواهم به جایی برده شوم ، می خواهم دلبسته آن هنرمند شوم  و بیشتر موسیقی هایی که من می شناسم ساخته هنرمندانی است که واقعا زندگی می کنند. آنها هنرمندانی هستند که در تمام عمرشان موسیقی می سازند و موسیقی زندگیشان است.

نتایج فراخوان رویدادهای اجرایی پژوهشی تئاترشهر اعلام شد

نتایج نخستین فراخوان رویدادهای اجرایی پژوهشی کارگاه نمایش مجموعه تئاترشهر مشتمل بر پذیرفته شدگان قطعی و مشروط اعلام شد.

الأكثر قراءة