تئاتر

گزارشی از نشست نمایشنامه خوانی و نقد نمایشنامه «تلخی ته گلو» نوشته امیر امجد درامانقد-تئاتر: دهمین نشست تئاتر کاغذی با حضور امیر امجد، گلاب آدینه و بهزاد صدیقی توسط باشگاه تئاتر فرهنگسرای ارسباران و با...

به همت روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی راهنمای کامل اجراهای تهران همراه با خلاصه داستان و دیگر اطلاعات ضروری نمایش منتشر شده است.

نگاهی به نمایش «بیست­ متری» نوشتۀ کهبد تاراج و به کارگردانی رضا بهرامی اجرا شده در ششمین دوره جشنواره تئاتر شهر

هفدهمین نشست نقد صحنه با حضور کوروش سلیمانی، علیرضا نراقی و بهزاد صدیقی توسط باشگاه تئاتر فرهنگسرای ارسباران با همکاری موسسه ی افرامانا در سالن ذوالفقاری این فرهنگسرا برگزارمی شود.

دبیر پیشین جشنواره تئاتر فجر فرهاد مهندس پور که یکی از پر حاشیه ترین و شاید بتوان گفت بی ثبات ترین جشنواره تئاتر فجر در طول سی و شش دوره پیشین را برگزار کرد، در یادداشتی کوتاه معرفی نادر برهانی مرند را به عنوان دبیر سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر تبریک گفت و برای کمک به او و انتقال تجربیات خود اعلام آمادگی کرد.

حالا دیگر هر کسی که سر و کاری با تئاتر دارد، می داند و اگرنمی دانست دیروز به او ثابت شد که جمع کردن جمعیتی تئاتری که نظرات مختلفی دارند کاری دشوار و پر هزینه است. مسئله اصلی جمع کردن همه تئاتری ها در یک نقطه نیست چرا که احتمالاً  آنوقت بجای صفحه فرهنگ و هنر رسانه ها باید خبرهای آن گردهمایی را در صفحه حوادث پوشش دهند!

در نهمین نشست نقد صحنه، تئاتر «شیرهای خان بابا سلطنه» نوشته و کارگردانی افشین هاشمی ساعت ۱۸ روز شنبه پنجم اسفندماه ۹۶ در سالن استاد ذوالفقاری فرهنگ سرای ارسباران نقد و ‌بررسی می شود.

«بک تو بلک» بیش از ۲۲۰ اجرا در این مدت داشته و تقریبا شبی هفتصد تماشاگر به تماشای این نمایش در دو سانس می‌نشینند. یعنی اجرای افشاریان هر شب به اندازه یک تالار وحدت تماشاگر دارد. نمایش تک نفره با بازی خودش بدون هیچ طراحی صحنه و لباس و  آکسسوار عجیب و غریبی.

مهرداد رایانی‌مخصوص با حکم شهرام کرمی، مدیرکل هنرهای نمایشی به عنوان مدیر دفتر انتشارات و پژوهش اداره کل هنرهای نمایشی منصوب شد.

هرقدر چخوف در متنش از اصل افسانه سه خواهر فاصله گرفته در عوض معجونی و دراماتورژش (چاکری) بسیاری مفاهیم چخوف را به نفع اصل افسانه نادیده می گیرند. آنها نیازی به نوید دادن انقلابی قریب الوقوع را نمی بینند. معجونی و چاکری گروتسک را در افسانه بودن و جهانشمول و فرامرز بودن موقعیت انفعال و استیصال اشخاص نمایش می بینند. این دو، کارگردان و دراماتورژ، برخلاف چخوف، اصراری به بومی سازی افسانه و انطباق آن با واقعیت جامعه خود (ایران) ندارند.