تئاتر

طی مراسمی در رویال آلبرت هال و به میزبانی کریستین تیت جایزه اولیویه مهمترین جایزه تئاتر بریتانیا برندگانش را شناخت.

سرویس تئاتر درامانقد: توصیف نمایشنامه "اگر بمیری..." و شکل و ساختار آن بسیار شبیه آن چیزی است که از زبان  دانیل یکی از شخصیت‌های این اثر که کارگردان تئاتر است بیان می‌شود. او در...

سرویس تئاتر درامانقد:نمایش "آناکارنینا"، نوشته و کار آرش عباسی که این روزها در تماشاخانه ایرانشهر اجرا می شود اقتباسی مدرن از رمان سترگ تولستوی نیست. این نمایش تنها از ظرفیت آناکارنینا- و خاصه شخصیت...

درامانقد-تئاتر: سام شپارد نمایشنامه‌نویس آوانگارد و بازیگر نامزد جایزه اسکار پنجشنبه شب در خانه خود در کنتاکی از دنیا از دنیا رفته است. او 73 ساله بود. سخنگوی خانواده شپرد گفت دلیل مرگ او پیامدهای...

با توجه به کاراکتر کرمی و همچنین عدم نفوذ و ارتباط مؤثر او با سطوح بالاتر و سیاستگزاری فرهنگی کشور انتظار می رود روزهای آرامی در انتظار اداره کل هنرهای نمایشی باشد و در عین حال روند یک دهه گذشته در کوچک سازی این مرکز و بی اثر شدن آن در مدیریت جریان تئاتر شتاب بیشتری بگیرد.

«این یک پیپ نیست» بدون اغراق یکی از بهترین اجراهای تئاتری چند ساله اخیر تئاتر ما و شاید حتی یکی از بهترین نمونه‌های تئاتری کل تاریخ تئاتر ایرانی باشد. اجرایی که می‌توان برای هر یک از المان‌هایش تحلیل و تفسیرهای طولانی نوشت و ساعت‌ها در خصوص مفاهیم و معانی متکثر آن گفتگو و حتی مجادله کرد و این اتفاق کمی برای تئاتر فاقد اندیشه، خنثی، اخته، تکراری و بازاری این روزهای ما نیست.

نمایش «اتوبوسی به نام هوس» نوشته تنسی ویلیامزبا ترجمه‌ای از مرجان بخت‎مینو، به کارگردانی محسن حاج‎نوروزی از 18 مرداد‎ماه در فرهنگسرای نیاوران به صحنه می‎رود.

والاس شان نمایشنامه­‌نویس و بازیگر نیویورکی 78 ساله، با اینکه از سال 1975 که اولین اثرش اجرا شد تا امروز، تنها 9 نمایشنامه نوشته است اما یکی از درام­‌نویسان منحصربه فرد و رادیکال تئاتر معاصر آمریکا محسوب می­‌شود. او که در دانشگاه تاریخ، فلسفه و اقتصاد خوانده با مایه‌های سیاسی آثارش همواره مناقشات فراوانی را سبب شد. والاس شان نمایشنامه­‌نویسی چپ­گرا است که معمولاً مسئله­‌ای سیاسی تنش دراماتیک مرکزی اثرش را به وجود می‌­آورد. او با نقد زنجیره به هم پیوسته نظام تک بعدی سیاسی-اقتصادی امروز، به شکلی اجتناب­‌ناپذیر سیاست‌­ها و اساساً جامعه آمریکایی را نقد می­‌کند.

هرقدر چخوف در متنش از اصل افسانه سه خواهر فاصله گرفته در عوض معجونی و دراماتورژش (چاکری) بسیاری مفاهیم چخوف را به نفع اصل افسانه نادیده می گیرند. آنها نیازی به نوید دادن انقلابی قریب الوقوع را نمی بینند. معجونی و چاکری گروتسک را در افسانه بودن و جهانشمول و فرامرز بودن موقعیت انفعال و استیصال اشخاص نمایش می بینند. این دو، کارگردان و دراماتورژ، برخلاف چخوف، اصراری به بومی سازی افسانه و انطباق آن با واقعیت جامعه خود (ایران) ندارند.

نمایش «آرسن»، نوشته کارینه خودیکیان نمایشنامه نویس ارمنستانی، با ترجمه‌ آندرانیک خچومیان و بازنویسی و کارگردانی بهزاد صدیقی از 12 مرداد ماه در تالار قشقایی تئاتر شهر به صحنه می‌رود.(+تیزر نمایش)