نگاهی به «سنتز» جدیدترین آلبوم گروه اونسنس(Evanescence)
درامانقد-موسیقی: گروه‌های ارکستر و موسیقی راک/متال رابطه‌ای طولانی و پرثمر داشته‌اند. از پدید آمدن ژانرهای جدید مانند سمفونیک متال تا همکاری‌هایی نظیر اِس‌اَنداِم از متالیکا (Metallica’s S&M)، اسکُر از دریم ثیتر (Dream Theater’s Score) و کنسرتو فور گروپ اند ارکستر از دیپ پرپل (Deep Purple’s Concerto For Group and Orchestra)، استفاده از ارکستر می‌تواند بعد جدیدی به صدای گروه اضافه کند.
برخلاف بسیاری از این همکاری‌ها که به صورت زنده اجرا شده‌اند، آلبوم جدید اونسنس (Evanescence) به نام سنتز (Synthesis) در استودیو ضبط شده و شامل نسخه ارکستری تعدادی از آهنگ‌های قدیمی‌شان به همراه دو تِرک جدید است. درحالی‌که ممکن است همکاری متالیکا و ارکستر سمفونی برای برخی سوال‌برانگیز به نظر برسد، برای اونسنس این‌طور نیست. موسیقی آن‌ها دراماتیک و پویاست و پیش از این هم در کارهای‌شان از المان‌های کلاسیک استفاده کرده‌اند.
خواننده گروه ایمی لی (Amy Lee) می‌گوید «این ترانه‌ها جانی فراتر از نسخه ضبط‌شده اولیه دارند و بعضی از آن‌ها را وقتی 20 سالم بود خواندم، برای همین خواندن دوباره آن‌ها به عنوان یک 35 ساله لذت‌بخش بود. فرصت خوبی بود برای به کار بردن المان‌هایی که در طول سال‌ها اجرای زنده این ترانه‌ها شکل گرفته بودند و همچنین نشان دادن این‌که چطور خودم تکامل یافته‌ام. نه تنها باید هرکدام از این آهنگ‌ها به نحوی بهتر می‌شدند، بلکه باید آن هسته‌ای که سبب فوق‌العاده شدن اجرای اولیه آن‌ها شده بود نیز حفظ می‌شد. چالش بزرگی برای من بود.»
گروه برای انتخاب آهنگ‌های این آلبوم به سراغ برخی از ترانه‌های محبوب سه آلبوم قبلی‌شان رفته، اگرچه بیشترشان از میان کمترشناخته‌شده‌ها دست‌چین شده‌اند. ترانه‌ای که من دلم می‌خواست دوباره ضبط شود گُوینگ آندر (Going Under) است. شنیدن برینگ می تو لایف (Bring Me to Life) در قالب کلاسیک و بدون قسمت‌های رپ جالب است. مای ایمورتال (My Immortal) و لاست این پردایز (Lost in Paradise) از دیگر ترانه‌های معروف این آلبوم هستند.
برخی از ترانه‌های کمترشناخته‌شده گروه در قالب جدید بسیار شنیدنی شده‌اند مانند ایمَجینِری (Imaginary) از آلبوم فالِن (Fallen) و لَکریموسا (Lacrymosa) از آلبوم دِ اوپن دُر (The Open Door)، که اجرای لی در آن شاهکار است و تمام فاصله بین آرام و توفانی را درمی‌نوردد. اجرای او درکل ستودنی‌ست و حنجره قدرتمندش به‌هیچ‌وجه تحت‌الشعاع ارکستر قرار نمی‌گیرد.
دو ترانه جدید شامل های-لو (Hi-Lo) آرام با اجرای ویالونیست میهمان لیندزی استرلینگ ( Lindsay Stirling) و ترک پایانی آلبوم ایمپرفکشن (Imperfection) است. دومی به عنوان تک‌آهنگ منتشر شده بود و موسیقی الکترونیک و هیپ‌هاپ را در قالبی کلاسیک ارائه می‌کند.
لی می‌گوید «مهم‌ترین آهنگ آلبوم برای من ایمپرفکشن است. این آهنگ باید با باقی کار‌های ما جور می‌بود و در عین حال در سبک خاص خودش می‌درخشید. وقتی ترانه‌اش را می‌نوشتم متوجه شدم روی سخنش با تمام کسانی‌ست که بر اثر افسردگی و خودکشی از دست داده‌ایم. از زاویه دید یک به‌جامانده ترانه را خواندم و تقاضایی‌ست برای جنگیدن برای زندگی و این‌که به عنوان انسان، همه ما محتاج یکدیگر هستیم.
درحالی‌که کار ضبط و میکس اثری با این‌همه ساز کار ساده‌ای نیست، تهیه‌کنندگان آلبوم، لی و ویل هانت (Will Hunt) به خوبی از پس آن برآمده‌اند و قسمت‌های بلند و پرهیجان و آرام و رام، به خوبی درکنار هم قرار گرفته‌اند. درحال‌حاضر اونسنس مشغول تور آلبوم جدید خود به همراه گروه ارکستر است و به عنوان کسی که شانس این را داشته که از نزدیک شاهد آن باشد، تماشای آن را توصیه می‌کنم. پویایی و تحسین‌برانگیزی آلبوم ضبط‌شده در اجرای زنده دوچندان می‌شود، به خصوص با اجرای کاریزماتیک ایمی لی.
این آلبوم در تاریخ 26 آبان ماه منتشر شده است.
مترجم: محمدعلی برقعی
منبع: Loudwire.com
