آن‌چه باید درباره «بیگانه: کاوِنِنت» جدیدترین فیلم ریدلی اسکات بدانید
درامانقد-سینما: «بیگانه: کاوننت» دنباله‌ای بر «پرومتئوس»/ «پرومته» (2012) است و دومین قسمت از مجموعه سرآغازِ فیلم‌های «بیگانه» که ممکن است از سه‌گانه هم فراتر رود و چهار فیلم شود. این سومین فیلم – از مجموعه‌ی تا اینجا شش قسمتی – «بیگانه» به کارگردانی ریدلی اسکات است. این فیلم که با بودجه‌ای 97 میلیون دلاری ساخته شد، در گیشه به فروش کلی بیش از 232 میلیون دلار دست یافت و در گیشه‌ی آمریکای شمالی انتظارها را برآورده نکرد. با این وجود، بیش‌تر منتقدان نقدهای مثبتی بر آن نوشته‌اند و خیلی‌ها از جمله جیمز کامرون بزرگ، آن را برای ریدلی اسکات و این مجموعه فیلم‌ها بازگشت تمام‌عیاری به اوج دانسته‌اند.
به‌تازگی شایعه‌هایی به گوش می‌رسد که کمپانی فاکس قرن بیستم به دلیل استقبال معمولی از «بیگانه: کاوننت» فقط یک دنباله‌ی دیگر خواهد ساخت با عنوان «بیگانه: بیداری»/ Alien: Awakening (و ظاهراً پس از آن دوباره مجموعه‌ای از بازسازی‌ها در راه خواهد بود!). به هر حال طبق حرفهای ریدلی اسکات در گفت‌وگوهای اخیرش، طرح اصلی این است که قسمت پایانی این مجموعه سرآغاز، به ابتدای فیلم اول مجموعه‌ی «بیگانه» وصل شود و برای همین ممکن است شاهد حضور سیگورنی ویور باشیم که با فناوری‌های روز با شکل‌وشمایل جوانی‌اش دوباره در جهان داستانی این فیلم‌ها ظاهر می‌شود. در این خصوص، اسکات شایعه‌هایی را رد کرده است که می‌گویند دنیلز، مادر بیولوژیک ریپلی (ویور) است.
بیگانه: کاوننت/ Alien: Covenant
کارگردان: ریدلی اسکات، فیلم‌نامه‌نویسان: جان لوگن و دانته هارپر بر اساس داستانی از جک پاگلِن و مایکل گرین و بر اساس شخصیت‌هایی از دن اوبِنان و رانلد شوزِت، مدیر فیلم‌برداری: داریوش وولسکی، تدوین: پیترو اسکالیا، موسیقی: جد کرزِل، بازیگران: مایکل فاسبندر (دیوید/ والتر)، کاترین واترستن (دنیلز)، بیلی کراداپ (اورِم)، دنی مک‌براید (تِنِسی) و… محصول 2017 آمریکا، انگلیس، استرالیا، نیو زیلند و کانادا، ژانر: تریلر علمی‌خیالی ترسناک، 122 دقیقه.
خط داستانی
تقریباً یازده سال پس از یک مأموریت بی‌حاصل و فاجعه‌بار به قمر دوردست «ال‌وی 223»، فضاپیمای کاوِنِنت با بیش از دو هزار مهاجر از منظومه‌ی شمسی خارج شده است تا به سیاره‌ی دوردست «اوریگای 6» برود و آن‌جا جهانی نو را برای انسان‌ها بسازد. اما پیامی باعث می‌شود تا خدمه‌ی کاوننت وسوسه شوند و سر از سیاره‌ی کوچک نزدیک‌تری درآورند که بسیار شبیه زمین و قابل‌سکونت است. با این حال زمان زیادی طول نمی‌کشد که خدمه‌ی سفینه‌ی فضایی مجبور به رویارویی با دشمنانی شکست‌ناپذیر می‌شوند که قدرت‌شان فراتر از تصور انسان‌هاست. در نهایت آن‌چه قرار بود یک مأموریت اکتشافی و آرام باشد به عملیات نجاتی ناامیدانه با هدف برگشت به فضای بی‌کران بدل می‌شود.
واکنش منتقدان
«بیگانه: کاوننت» در مجموع با واکنش مثبت منتقدان روبه‌رو شده است و امتیازهای میانگین آن در سایت‌های «متاکریتیک» و «راتن تومیتوز» به‌ترتیب 65 از 100 (بر اساس 52 نقد) و 64 از 100 (بر اساس 295 نقد و یادداشت) است. این فیلم در مجموع برای طراحی و زیبایی‌شناسی بصری‌اش، فیلم‌برداری، طراحی صحنه و بازیگری – به‌خصوص هنرنمایی مایکل فاسبندر در نقش دو آدم مصنوعی به نام‌های دیوید و والتر – تحسین شده است. اما از سوی دیگر، نقدهایی به پیرنگ، انگیزه‌های شخصیت‌ها و گره‌گشایی صورت گرفته که امتیازهای میانگین منتقدان به فیلم را پایین آورده است. در ادامه نظر کوتاه برخی منتقدان صاحب‌نام را می‌خوانید:
رابی کالین، تلگراف: «بیگانه: کاوننت» یک فیلم علمی دیوانه‌وار است که واقعاً با دلیل و منطق می‌توان آن را یکی از دیوانه‌وارترین نمونه‌ها ارزیابی کرد؛ فیلمی باشکوه، پرشور و سرگرم‌کننده، و لگام‌گسیخته.
مت زولر سایتس، راجرایبرت‌دات‌کام: این یکی از بهترین فیلم‌های ریدلی اسکات در مقام کارگردان است و روی‌هم‌رفته یکی از سرگرم‌کننده‌ترین فیلم‌هایش؛ بخشی به این دلیل که او در ژانری – علمی‌خیالی – کار می‌کند که از زمان استنلی کوبریک به این طرف، در آن بهترین است. دیگر دلیل موفقیت او هم این است که به نظر می‌رسد رویکردی تماماً بر پایه‌ی تأثیر درونی و احساسی را برگزیده است تا سمفونی از آتش و خون، و شعر و یاوه را به راه بیندازد.
تاد مک‌کارتی، هالیوود ریپورتر: درام، باشکوه جریان پیدا می‌کند و بر خلاف اغلب فرنچایزهایی که هر قسمت تازه‌شان، کندتر و کشدارتر از قبلی می‌شود، این فیلم کارش را به بهترین شکل انجام می‌دهد و ذره‌ای اضافه ندارد. «بیگانه: کاوننت» تمام تنش و اکشنی را که تماشاگران جریان اصلی جست‌وجو می‌کنند، در خود دارد و برای تماشاگران حرفهای هم خیلی چیزهای دیگر را در بر گرفته است.
ریچارد روپر، شیکاگو سان‌تایمز: «بیگانه: کاوننت» در اصل یک فیلم هیولایی مجلل و شکوهمند است با بعضی لحظه‌های هراس‌انگیز ناگهانی و فوق‌العاده؛ و البته با شماری از صحنه‌هایی که در آن‌ها تعدادی از شخصیت‌های مثلاً باهوش، کارهای احمقانه‌ای می‌کنند که «حسابی حسابی» آن‌ها را به کشتن می‌دهد!
پیتر تراورس، رولینگ استون: این حقیقت دارد که فیلم دستاوردهای به‌یادماندنی قبلی را تکرار می‌کند؛ باید پذیرفت که اصالت تکان‌دهنده‌ی اولین «بیگانه»، موضوعی تکرارنشدنی است. اما جای نگرانی هم نیست چون «بیگانه: کاوننت» یکی از بهترین فیلم‌های این مجموعه است و به نظر من، درست پس از دو قسمت ابتدایی قرار می‌گیرد. تردیدی ندارم که طرفداران، از این فیلم لذت می‌برند و از خود بی‌خود می‌شوند.
جاستین چنگ، لس‌آنجلس تایمز: این فیلم شاید یک اثر سرگرم‌کننده‌ی پرتنش باشد که روزهای افتخار اسکات را تداعی می‌کند، اما اگر به مایکل فاسبندر دقت و فکر کنید، با آن نگاه‌های خیره‌ی سرد و اغواکننده‌ی فراانسانی‌اش، در واقع به آینده‌ی این فرنچایز نگریسته‌اید.
ای. او. اسکات، نیویورک تایمز: این واقعیت که شما کم‌وبیش از وقایع احتمالی و آن‌چه در پیش است باخبرید، تأثیری بر هراس و تنشی نمی‌گذارد که تجربه خواهید کرد؛ یا وقتی سروکله‌ی موجود بیگانه‌ی مخوف پیدا شد، از میزان غافلگیری شما کاسته نخواهد شد.
مایکل فیلیپس، شیکاگو تریبیون: این فیلم به‌گونه‌ای دیوانه‌کننده، غیریکدست است و طراحی و اجرای نقطه‌ی اوج اکشن آن، قراردادی به نظر می‌رسد.
پیتر بردشا، گاردیئن: این فیلم واقعاً خوش‌ساخت است و بازی‌های قوی و پرمایه‌ای را از واترستن و فاسبندر در خود جای داده است؛ اما در مجموع، آشنا به نظر می‌رسد و جایی از کار می‌لنگد.
آنتونی لین، نیویورکر: این فیلم وضعیت ضدونقیضی دارد: از نظر تنش و هیجان باشکوه و نفس‌گیر است و از لحاظ کلی و وجودی، اضافه به نظر می‌رسد! دست از سر بیگانه‌های خفته بردارید و اجازه بدهید در خواب باقی بمانند.
ترجمه و تألیف: رضا حسینی
منابع اصلی: آی‌ام‌دی‌بی، ویکی‌پدیا، متاکریتیک
