درامانقد-موسیقی: جاشوا پل دیویس مشهور به دی جی شدو (DJ Shadow) می گوید: “امروزه سمپل کردن[1] دیگر تنها درباره صفحات گرامافون نیست.” شهرت دیویس به خاطر پایه گذاری و پیشگام بودن در سمپل کردن است که آغاز آن با آلبوم Endtroducing در سال 1996 بود که با نقدهای مثبتی از سوی منتقدین مواجه شد. این آلبوم کاملا بر اساس سمپل ها ساخته شده بود .
دیویس در مصاحبه با گاردین می گوید : “برنامه کاری من در آن زمان این بود که پرچمی بر روی زمین برافرازم و بگویم «سمپل کردن» سبک هنری من و «سمپلر»[2] ساز من است. سمپل کردن هنری واقعی و اصیل است، نظام مند است و نوعی مهارت به شمار می آید، این موضوعی است که می خواستم با کارم نشان دهم.”
و الان 25 سال بعد همه ما به طور مشخص این را می دانیم … و هنر سمپل کردن دیگر پدیده تازه ای نیست.
دیویس توضیح می دهد که: “زمانی تمام آن چه که نیاز داشتید برای اینکه صدای جدیدی خلق کنید این بود که به سراغ صفحه های قدیمی بروید، اما امروزه جریان به سوی جلو حرکت کرده است و یک زیبایی شناسی اصیل نیازمند تخیل بیشتری است. زمانی هست که شما می خواهید چیزی را به واژگان موسیقایی اضافه کنید، در این حالت نمی خواهید ادامه دهنده گذشته باشید که در آن کارها به همان شکل سابق انجام می شد، زیرا این کاریست که همه این روزها می کنند.”
با اینکه دیویس اصرار می کند که سعی دارد تا کاری متفاوت با هر قطعه بکند گاهی اوقات با نارضایتی مخاطبان کارهای آغازین خود مواجه می شود. اما با این وجود صدای دی جی شدو هنوز رنگ متمایزی دارد، تاثیرات جَز و فانک و مقابل هم گذاشتن ملودی های متضاد و عمیقا وهم آلود که با ریتم های هیپ هاپ و دوز بالایی از المان های غیره منتظره تقویت شده است از خصوصیات منحصر به فرد و متفاوت کار اوست.
روایت، همچنین نقش مهمی در آهنگسازی او بازی می کند، مانند فضای دراماتیک قطعه Stem/Long Stem و یا تغییرات مالیخولیایی در Blood on the Motorway. باید در نظر داشت که روایت المان آگاهانه اجراهای زنده او نیز هست .
من قطعا همیشه از هرچیزی که نشانی بر موسیقی رترو[3] داشته باشد اجتناب کرده ام. گذشته قطعا جایی نیست که فکر من درباره ارائه موسیقی سیر می کند.
آلبوم سال گذشته او The Mountain Will Fall تغییر جهت خلاقانه ای را برای دیویس رقم زد. در این آلبوم تمرکز بیشتر بر روی آهنگسازی او و همکاری مستقیم با هنرمندان دیگر بود(گروه هیپ هاپ Run the Jewels و آهنگساز آلمانی نیلز فرام) نسبت به کارهای گذشته او که برپایه ایده هایی از دیگران ساخته می شد. اما آیا بخش اعظم این تغییر مسیر در آهنگسازی و همکاری با دیگر هنرمندان یک پیشرفت طبیعی هنرمندانه است، و یا به میزانی نتیجه فشار صنعت قانونی موسیقی است؟
دیویس خود در این مورد تاکید می کند: “من همیشه به پرداخت حق نشر سمپل ها باور داشته ام ، هرچند که باور دارم این کار باید بر پایه موزیکولوژی[4] انجام شود.” این شامل ، تکه تکه کردن یک قطعه به شکل قانونی و پرداخت حق نشر متعاقبا خواهد بود، برای مثال این سمپل خط بیس در ترکیب است – بنا بر فضایی که اشغال می کند یا تعداد ثانیه های زمان شنیده شدنش در طول قطعه- با المان های دیگر که می آیند و می روند. این سمپل به اندازه 16.7% آهنگسازی می ارزد.
او می گوید:” اگر این بتواند انجام شود سپس من می توانم حق نشر همه کارها را بگیرم. اما مشکل این است که شما می روید به سراغ اولین شخص، آنها 75% می خواهند چه سزاوار آن باشند چه نه. شما به سراغ شخص دیگری می روید و او 70% می خواهد شما نمی توانید یک کیک را به این تعداد ببرید ، کیک کافی برای انجام این کار موجود نیست!”
به طریقی دیویس استدلال می کند که این موضوع تنها محصولی از این زمانه فرهنگی است، اما این حتما سمپل کردن را کمتر لذت بخش می کند.
به شکل عجیبی من احساس می کنم موسیقی هیج گاه تا این اندازه ارزشی پایین به اندازه یک کالا نداشته است و سمپل کردن هیچ گاه تا این اندازه کاری ریسک پذیر نبود. ما در زمان «فرا سرمایه داری» کار می کنیم، جایی که شما هر چه را که بخواهی بدست می آوری، «بگیر هر چیزی را که می توانی»، مهم نیست که غلط یا درست باشد، حتی مهم نیست که دارای ارزش باشد، حتی مهم نیست که شایسته این کار باشید یا نه.
این روزها دیویس بیشتر در جستجوی منابع جدیدی برای الهام پذیری است. او میزبان یک برنامه رادیویی است جایی که در آن کارهای نوی موسیقیدانان را پیدا می کند و به اشتراک می گذارد. برنامه کالیفرنیا KCRW که به او این فرصت را می دهد تا کارهایی که ازشان لذت می برد را معرفی کند. همه چیز از فرانک اوشن تا پرینس تا کندریک لمار و…
برای من آنچه که همیشه در تلاش برای رسیدن به آن هستم، تنها شکل خالصی از بیانگری است. این چیزی است که من در موسیقی جستجو می کنم. من می خواهم به سفری بروم، می خواهم به جایی برده شوم ، می خواهم دلبسته آن هنرمند شوم و بیشتر موسیقی هایی که من می شناسم ساخته هنرمندانی است که واقعا زندگی می کنند. آنها هنرمندانی هستند که در تمام عمرشان موسیقی می سازند و موسیقی زندگیشان است.
مترجم: سعید ثابت
منبع: گاردین
*Joshua Paul Davis :DJ Shadow
1- Sampling: سمپل کردن یعنی استفاده از بخشی از ماتریال صوتی یک قطعه در آهنگسازی برای قطعات دیگر
به خود این نمونه صوتی جدا شده سمپل (sample) می گویند.
2- Sampler :سمپلر سازی الکترونیک و یا دیجیتال که به جای تولید صدا با نوسان در ولتاژ از صداهای ضبط شده سازهای واقعی و یا مصنوعی استفاده می کند.
3- Retro: به موسیقی گفته می شود که تحت تاثیر گدشته باشد برای مثال گروه های مدرنی که تحت تاثیر موسیقی راک کلاسیک باشند و صدادهی آنها یادآور دهه شصت و هفتاد باشد.
4- Musicology موزیکولوژی: شاخهای از دانش موسیقی است که در آن به مطالعهٔ منطقی، استدلالی، و علمی مباحث موسیقی پرداخته میشود
