در قلب تپنده‌ی تئاتر جهان، برادوی، تنش‌ها به اوج رسیده و سایه‌ی یک اعتصاب گسترده، آینده‌ی نمایش‌ها را در هاله‌ای از ابهام فرو برده است. بازیگران و مدیران صحنه‌ی برادوی، که عضو اتحادیه‌ی قدرتمند (Actors’ Equity) هستند، در آستانه‌ی تصمیم تاریخی «ترک صحنه برای احقاق حقوق» خود قرار گرفته‌اند.
بعد از آن‌که قرارداد سه ساله میان این اتحادیه و «اتحادیه‌ی برادوی» (The Broadway League)، که نماینده‌ی صاحبان و تهیه‌کنندگان تئاتر است، در تاریخ ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۵ به پایان رسید؛ با وجود مذاکرات فشرده، دو طرف هنوز بر سر یک قرارداد جدید به توافق نرسیده‌اند و همین موضوع، زنگ خطر را برای یکی از بزرگترین قطب‌های فرهنگی و اقتصادی نیویورک به صدا درآورده است. شاید به نظر برسد که در دنیای پر زرق و برق برادوی، دغدغه‌های مالی در اولویت نباشند، اما هسته‌ی اصلی این اختلاف، موضوعی حیاتی و انسانی است: بودجه‌ی صندوق خدمات درمانی بازیگران. در حالی که اتحادیه‌ی بازیگران خواستار افزایش سهم پرداختی کارفرمایان به این صندوق هستند، براساس پیش‌بینی‌ها، صندوق تا ماه می سال آینده با کسری بودجه مواجه خواهد شد و این یعنی به خطر افتادن پوشش درمانی هزاران هنرمندی که با جسم و جان خود بر روی صحنه هنرنمایی می‌کنند.
بروک شیلدز، رئیس اتحادیه بازیگران، در بیانیه خود به رویترز با قاطعیت اعلام کرد که درخواست افزایش سهم کارفرمایان در صندوق خدمات درمانی، یک تقاضای منطقی، ضروری و حیاتی برای آینده برادوی است. او این هزینه را نه یک خرج اضافی، بلکه یک سرمایه‌گذاری هوشمندانه از سوی تهیه‌کنندگان در کسب‌وکار خودشان توصیف کرد، زیرا موفقیت بلندمدت نمایش‌ها به طور مستقیم به سلامت جسمی بازیگران وابسته است. شیلدز با اشاره به تجربه شخصی و دردناک خود، زمانی که با پارگی مینیسک زانو مجبور بود به مدت سه ماه روی صحنه برقصد، بر ماهیت فیزیکی طاقت‌فرسا و پرخطر این حرفه تأکید کرد. او استدلال خود را با یک معادله ساده به پایان رساند: بدون بازیگران و مدیران صحنه سالم، هیچ نمایشی در برادوی وجود نخواهد داشت و لازمه‌ی داشتن هنرمندان سالم نیز، وجود محیط کاری امن و بیمه درمانی پایدار است و مراقبت از سلامت بازیگران، تضمین‌کننده بقای خودِ برادوی است.
در صورتی که مذاکرات به بن‌بست کامل برسد و اعتصاب آغاز شود، درهای ۳۲ سالن نمایش در برادوی بسته خواهد شد. این اتفاق نه تنها به معنای لغو صدها اجرا در یکی از شلوغ‌ترین فصول سال است، بلکه ضربه‌ی اقتصادی سنگینی به شهر نیویورک وارد خواهد کرد. از بازیگران و عوامل فنی گرفته تا رستوران‌ها و هتل‌های اطراف منطقه تئاتر، همگی از این تعطیلی متضرر خواهند شد. بازیگران پیش از این با رأی قاطع خود، به کمیته‌ی مذاکره‌کننده این اختیار را داده‌اند که در صورت لزوم، فرمان اعتصاب را صادر کند و کارت‌های «تعهد به اعتصاب» نیز برای اعلام آمادگی میان هنرمندان توزیع شده است.
آخرین باری که برادوی شاهد اعتصاب گسترده‌ی بازیگران بود، به سال ۱۹۶۸ بازمی‌گردد که طی اعتصاب سه روزه، ۱۹ نمایش را به تعطیلی کشاند. حالا پس از دهه‌ها، تاریخ در آستانه‌ی تکرار است. این تنش‌ها بی‌شباهت به اعتصاب‌های اخیر نویسندگان و بازیگران هالیوود در سال ۲۰۲۳ نیست و نشان از یک تغییر پارادایم در صنعت سرگرمی دارد؛ جایی که هنرمندان بیش از پیش برای حقوق اولیه‌ی خود، از جمله امنیت شغلی و خدمات درمانی، مبارزه می‌کنند. در سوی دیگر، اتحادیه‌ی برادوی اعلام کرده که با «حسن نیت» به مذاکرات ادامه می‌دهد تا به توافقی منصفانه دست یابد که پایداری برادوی را برای همه‌ی دست‌اندرکاران تضمین کند. اما آیا این حسن نیت برای جلوگیری از خاموش شدن چراغ‌های برادوی کافی خواهد بود؟ چشم جهانیان به نیویورک دوخته شده تا ببیند آیا هنر و تجارت بار دیگر به توافق می‌رسند یا پرده‌ها برای مدتی نامعلوم فرو خواهند افتاد.
سحر منصوری؛ مترجم و پژوهشگر تئاتر
منبع: گاردین
