بازیگری؛عمل معطوف به گذشته/ آرش دادگر از خصوصیات بازیگر خوب گفت

درامانقد-تئاتر: برگزاری کارگاه تخصصی آموزش بازیگری با حضور آرش دادگر کارگردان شناخته شده تئاتر ایران بعنوان یکی از بخش‌های جنبی دوازدهمین جشنواره تئاتر رضوی، در هتل نگین بجنورد برگزار شد.

در این کارگاه آموزشی که با محور نقش و اهمیت بدن در بازیگری نوین برگزار شد، آرش دادگر با تشبیه بازیگری در تئاتر امروز به راه رفتن روی طناب، خطاب به حاضران در این کارگاه گفت: بدن در تئاتر امروز دنیا از کلام پیشی گرفته و این بدن بازیگر است که تعیین کننده کیفیت کار یک بازیگر روی صحنه است.

این مدرس بازیگری و کارگردانی ادامه داد: بازیگری مثل راه رفتن روی یک طناب بندبازی است. احساس نیست، با حال حرف زدن نیست، فکر کردن به اینکه چه باید بکنم نیست. بازیگری جسم است. وقتی یک فیلم به زبان انگلیسی می‌بینید و داستان را متوجه می‌شوید به دلیل بازی خوب بازیگران با بدنشان است. آنها زبان بدن و نشانه‌های رفتاری را می‌شناسند و از آن طریق کاراکترهایشان را به ما معرفی می‌کنند. گویی که حتی نیازی به کلام نداشته باشند.

کارگردان نمایش هملت با طرح این نکته که بازیگری تجسم چیزی است که در گذشته روی داده، ادامه داد: کارگردان با بداهه‌سازی و فضاسازی، یک گذشته‌ای را در برابر چشم تماشاگران می‌سازد. ما معطوف به گذشته‌ خود رفتار می‌کنیم،چون هرچه هست در گذشته است. مثلا فاصله ما تا خورشید سیصد هزار کیلومتر است و این یعنی که تصویری که ما می‌بینیم متعلق به 8 دقیقه پیش است و یا تصویری که از ماه می‌بینیم متعلق به یک ثانیه پیش است. در واقع هر وقت به آسمان و ستاره‌ها نگاه می‌کنیم داریم به گذشته نگاه می‌کنیم. ما تنها ردی از انفجاری که در گذشته روی داده را مشاهده می کنیم و نمایشنامه نیز چیزی جز گذشته نیست و ما چیزی جز گذشته را بازسازی ‌نمی‌کنیم.

آرش دادگر در ادامه و در پاسخ به این سوال که آیا برای تجسم گذشته نیاز به نوشتن گذشته شخصیت داریم، گفت: نوشتن گذشته شخصیت کار غلطی است. شاید صد سال قبل نویسنده ها، گذشته شخصیت را می‌نوشتند تا از داده‌های رفتاری استفاده کنند اما امروز ما با شیوه‌ای تکامل یافته سروکار داریم و آن دریافت داده‌ها و پردازش آن‌هاست. ما از طریق داده‌ها، انسان را پردازش می‌کنیم. و یاد می‌گیریم که با حواس پنجگانه خود داده‌ها را دریافت کرده و پردازش کنیم. در حقیقت، حس برتر ما آنالیز کردن و پردازش کردن است.

 او با اشاره به اینکه بازیگری کسی که بخواهد فکر کند را نمی خواهد، بازیگری نیازمند انسانی است که می خواهد عمل کند، اضافه کرد: تئاتر ابتدا به حرکت دراماتیک نیاز دارد و بعد اگر لازم بود به کلام دراماتیک. بازیگری، بازی کردن است اگر از بازی لذت نبرید، به درد نمی‌خورید. شما می‌دانید که هر شب باید دروغ بگویید و به کسی تظاهر کنید که نیستید، اما هر بار باید بهتر از شب پیش باشد و دروغ‌تان را باور پذیرتر ارائه کنید.

این کارگردان تئاتر در پایان این کارگاه با بیان اینکه باید سعی کنیم به جای پاک کردن صورت مسئله خودمان را مجددا بازشناسی کنیم، اظهار داشت: بهتر است از خودمان شروع کنیم و خودمان را مجددا بشناسیم. برای این کار نیز بهتر است از ساده‌ترین عمل آغاز کنیم؛ و آن چیزی نیست جز راه رفتن. فراموش نکنیم که تمرین برای این است که بازیگر نسبت به خودش شناخت بهتر و بیشتری پیدا کند.