آن‌چه باید درباره «شوری آرام» ساخته ترنس دیویس بدانید:

درامانقد-سینما: درام زندگی‌نامه «شور خاموش» ساخته ترنس دیویس برمبنای زندگی شاعره آمریکایی قرن نوزدهم «امیلی دیکنسون» شکل گرفته  و در جشنواره‌های متعددی از جمله تورنتو ،برلین و لندن  2016به نمایش درآمده است.

کارگردان  هفتاد ساله بریتانیایی ترنس دیویس که داستان تمامی فیلم‌های کارنامه‌اش در سال‌های دور می‌گذرد در سال 2011  تصمیم به تولید فیلمی براساس زندگی امیلی دیکنسون گرفت. ماه سپتامبر همان سال اعلام شد که سینتیا نیکسون نقش امیلی دیکنسون را ایفا خواهد کرد. و فیلمبرداری در کشور بلژیک آغاز شد. «شور خاموش» با بودجه 7.3 میلیون دلار تهیه و فروش 3.6 میلیون دلاری داشت. باوجودی که فیلم در جلب مخاطب ناموفق بوده اما از دو جنبه پرداختن به این فیلم مستقل حائز اهمیت است: استقبال منتقدان از شور آرام و پرداختن به زندگی شاعر مشهور قرن نوزدهمی آمریکا امیلی دیکنسون که پس از مرگ به شهرت رسید و در زمان حیاتش چندان شناخته شده نبود.

امیلی در سال ۱۸۳۰ در شهر «امهرست» در ایالت ماساچوست آمریکا متولد شد، یک خواهر و برادر داشت پدرش خزانه دار دانشگاه و مردی مذهبی با قلبی رئوف بود. امیلی بیشتر وقت خود را در محیط خانه می گذراند و کمتر از خانه بیرون می رفت. از کودکی روحیاتی شاعرانه داشت؛ حساس و مهربان. امیلی در بزرگسالی به ندرت شهر خود را ترک می کرد، او همیشه عاشق محیط خانه و خانواده بود.

او هرگز ازدواج نکرد و زندگیش را با سرودن شعر و مراقبت از خانه و نگهداری از پدر و مادرش سپری کرد، پس از مرگ پدر و مادر به طور کلی منزوی و خانه نشین شد و حتی با خویشان و اطرافیانش هم بیشتر با یادداشت ها و نامه های کوتاه و مقطعی رابطه برقرار می‌کرد.

شعر و امیلی کنار هم بالیدند تا اینکه در مسیر زندگی، امیلی دلباخته مردی از دوستان خانوادگی اش به نام «چارلز ودزورث» شد که قاضی دادگستری بود، اما ودوزورث یک سال بعد در ۱۸۶۱ او را ترک کرد و به بهانه های شغلی به کالیفرنیا رفت.شکست عشقی باعث پریشان احوالی و یأس امیلی شد و ظاهرا همین دوره، یعنی فاصله میان سال های ۱۸۶۲ تا ۱۸۶۵ بود که خلاقیت های امیلی و تنهایی او به اوج می‌رسد. امیلی پس از این ماجرا همیشه لباس سپید می‌پوشید و از خانه بیرون نمی‌رفت. زندگی امیلی اوج و فرود چندانی نداشت، چون او شاعره ایی منزوی بود. وقتی امیلی در سال ۱۸۸۶ چشم از جهان فرو بست، یادگاری جاودانی از خود به جا گذاشت؛ جعبه شعرهای امیلی بعد از مرگ او توسط لاوینیا، خواهر امیلی کشف شد. درون جعبه بسته ای بود از سروده های پنهانی که در روزها و شب های تنهایی امیلی، همدم او بودند. بیش از یکهزار و ۷۰۰ قطعه شعر روی کاغذهای متفرقه نوشته و به هم دوخته شده بود، بعد از مرگ امیلی، تامس هیگنسن-ناشری متاهل که زمان حیات امیلی به چاپ چند قطعه از اشعار او کمک کرد و الفتی میان این دو وجود داشت- فرصتی پیدا کرد تا اشعار او را چاپ کند، هیگنسن در سال ۱۸۹۰ نخستین برگزیده اشعار او را با ویرایشی که در آن اعمال کرده بود به چاپ رسانید و تا سال ۱۹۵۰ ویراسته های مختلفی از آثار امیلی به بازار آمد که با استقبال چشمگیر مردم روبه رو شد. مسلماً روایت ترنس دیویس از زندگی امیلی دیکنسون نعل به نعل براساس مستندات تاریخی نبوده اما مورد تصویب کارشناسان قرار گرفته است.

شوری خاموش/ A Quite passion

نویسنده و کارگردان:ترنس دیویس، مدیر فیلمبرداری:فلورین هافمیستر، تدوین:پیا دی چیالا، بازیگران: سینتیا نیکسون(امیلی دیکنسون)، جنیفر اهل(لاوینیا دیکنسون)،دانکن داف(اُستین دیکنسون)، جوآنا بیکن(مادر  امیلی دیکنسون)،کیث کارادین(پدر امیلی دیکنسون)و…محصول 2016 بریتانیا،126 دقیقه،پخش : میوزیک باکس فیلمز(آمریکا)،سودا پیکچرز(بریتانیا).

خط داستانی:داستان زندگی امیلی دیکنسون شاعره منزوی اهل امهرست ایالت ماساچوست آمریکا از دوران کودکی تا زمان مرگ.

 

واکنش منتقدان: . واکنش منتقدان به فیلم با توجه به اینکه «شوری خاموش» در آمریکا نمایش محدود داشته تقریباً مثبت بوده است، منتقد نیویورکر ریچارد برادی «شوری خاموش» رابهترین فیلم سال 2016 برگزید و شاهکار خواند.  سایت راتن تومیتوز  93 درصد از نقدها را مثبت ارزیابی نموده است. این در حالی است که امتیاز تماشاگران و کاربران سایت به مراتب پایین تر است: 51 درصد. امتیاز «شوری خاموش» در سایت متاکریتیک 77 از 100 است. در ادامه بخش‌هایی از نظر منتقدان را مرور می‌کنیم:

جاستین چانگ(لس انجلس تایمز):«شوری خاموش» ساخته ترنس دیویس فیلم جدید خوش ساختی است که در باغ‌های آفتابی و اتاق‌هایی روشن شده با چراغ‌های پی‌سوز قرن نوزدهمی در امهرست ماساچوست می‌گذرد جایی که امیلی دیکنسون بیشتر عمر پنجاه وپنج ساله خود را در آنجا گذراند و با صبوری بیشترین خدمت را به ادبیات آمریکا انجام داد. در نگاه نخست شاید «شوری خاموش» با آن طراحی صحنه دوست‌داشتنی و گزیده‎ای از اشعار امیلی دیکنسون بر موسیقی فیلم، شما را همچون فیلمی معمولی از یک هنرمند برجسته که یکنواخت و غنی از ذکاوت دیکنسون است میخکوب کند. اما ترنس دیویس که یکی از بزرگان سینمای معاصر بریتانیا است، به لحاظ ذهنی قادر به اجرای هیچ چیزی به طور معمولی نیست و تمایل کمی به روایتی تقلیل گرایانه از نابغه‌ای منزوی و غمگین دارد (امتیاز 100 از 100 برمبنای امتیازده‌ی سایت متاکریتیک)
ملیسا اندرسون(ویلیج وویس):ترنس دیویس در زندگی نامه همدلی‌برانگیز و هوشمندانه‌اش از امیلی دیکنسون با تعهد به این بخش از شعر او «زیستن خیلی شگفت‌آور است» ، فضای کمی را برای موارد دیگر باقی می‌گذارد.(100 از 100)
مایکل پتیسن(ایندی وایر): با توجه به تم فیلم و شرایط تراژیک زندگی امیلی دیکنسون،«شوری خاموش» اثری تازه و طنزآمیز است. دیالوگ‌های فریبنده فیلم فرح بخش است و به همان اندازه چیدمان دیالوگ ها جذاب است. کشمکش‌های مرتبط با زنانگی و طبقه اجتماعی کاملا استادانه هستند. (100 از 100)
آنتونی لین(نیویورکر): عادلانه بخواهم قضاوت کنم، «شوری خاموش» در سکانس‌های اولیه پرگوتر از آنی بود که پیش‌بینی می‌شد. اما زمانی که داستان در فضای خانه روایت می‌شود واعضای خانواده دیکنسون با ترس‌های شان تنها می‌مانند، فیلم به عبوسی درست‌اش نزدیک می‎شود. (90 از 100)
ای.ا.اسکات(نیویورک تایمز): آقای دیویس که اغلب تخصص‌اش آمیختن تاریخ عمومی با خاطره شخصی است، دارای حساسیت شاعرانه بی‌نقص مناسب باموضوع و شهودی ژرف و منحصر بفرد درباره مواردی است که امیلی دیکنسون را شاید به شهرت رساند. (88 از 100)
دیوید ادلستین(نیویورک مگزین): سکانس‌های پایانی «شوری خاموش» قابلیت کافی دارند تا فیلم را نجات بدهند.(70 از 100)
دبورا یانگ(هالیوود ریپرتر):علی رغم بده بستان گرم بازیگران که شامل جنیفر اهل در نقش خواهر امیلی و کیث کارادین در نقش پدر بااعتبار امیلی و تلاش‌های شایسته ی سینتیا نیکسن و ترنس دیویس برای نمایش ترس‌های درونی شاعر در سکانس هایی با اوج تنش و احساسات می‌شود، فیلم نمی‎تواند از کیفیت راکدی فرار کند که جرقه را پیش از شعله ور شدنش خاموش می‌نماید.(60 از 100)

ترجمه:ارغوان اشتری

منبع: ویکیپدیا، متاکریتیک