آرشیو ماهانه: نوامبر, 2017

تلنگر بر عقل/منوچهر دین پرست

  نگاهی به فیلم «خفه گی» ساخته فریدون جیرانی درامانقد-سینما: فیلم «خفه گی» بدون تردید روایتی وهم آلود از یک درام معمایی - جنایی است که...

درام تاریخی یا ملودرام آبکی/احسان زیورعالم

نگاهی به نمایش سهروردی به کارگردانی شکرخدا گودرزی درامانقد-تئاتر: وقتی درباره درام تاریخی حرف می‌زنیم دقیقاً منظورمان چیست؟ هدفمان چیست؟ چه چیزی را درام می‌دانیم و...

سوسکهای به پشت رها شده/علیرضا نراقی

نگاهی به فیلم «قهرمان فولک و مرد خنده دار» ساخته جف گریس  درامانقد-سینما: ذهن می­تواند مثل یک حفره سیاه باشد، که انسان مانند سوسکی به...

فیلم هفته2:حرف‌های تیلور شریدان درباره «ویندریور»/منطقه‌ای پر از داستان‌ها و شخصیت‌های بکر

تیلور شریدان –بازیگر، فیلمنامه‌نویس و کارگردان- متولد بیست و یکم ماه می 1970 در ایالت تگزاس است. او در زمینه نقش‌آفرینی با نقش دیوید هیل در مجموعه «فرزندان هرج و مرج» شهرت دارد اما با نوشتن فیلمنامه «سیکاریو» به کارگردانی دنی ویلنوو به شهرت بیشتری دست یافت. سال گذشته فیلمنامه «اگر از آسمان سنگ ببارد» ساخته دیوید مکنزی را نوشت که با تحسین منتقدان روبه رو و برنده جوایز متعددی شد. تیلور شریدان نامزد اسکار بهترین فیلمنامه اریژینال برای «اگر از آسمان سنگ ببارد» شد. امسال او بر مسند کارگردانی نشسته و فیلم مستقل «ویندریور» را نوشته و کارگردانی کرده است. «ویند ریور» برای تیلور شریدان جایزه بهترین کارگردانی را از بخش نوعی نگاه جشنواره فیلم کن در پی داشت.

فیلم‌هفته:«ویند ریور»/تریلری رمزآلود با دیالوگ‌های شاعرانه

«ویند ریور» با واکنش خوب منتقدان روبه رو شد. در سایت راتن تومیتوز براساس 186 نقد امتیاز7.5 از 10 به فیلم اعطا شده و 87درصد نقدها مثبت ارزیابی شده است. در سایت متاکریتیک نیز براساس 44 نقد منتشر شده «ویند ریور»امتیاز 73 از 100 را گرفته است که دال بر «نقدهای عموما مثبت» دارد. در این مطلب گزیده‌ای از نظر منتقدان را علاوه بر معرفی فیلم مرور می‌کنیم.

تجربه‌ی بازنمایی مناسباتِ عمودی قدرت/عرفان خلاقی

اجرا-تمرینِ «کوریولانوس» نمونه‌ای است موفق از آنچه الن بدیو در بابِ ایده-تآترش بیان می‌کند: تآتری که از متن می‌آغازد اما با اختیار کردن فرمی رادیکال در هر وعده از اجرا آن را بدل می‌سازد به چیزی یکه همچون یک «رخداد» تکرارپذیر. تآتری که علاوه بر نمایش‌گری می‌تواند به خودِ امرِ تآتری و فرآیندِ خلقش بیاندیشد و در عین حال بفهمد که دولت/قدرت همواره با نگاهی خیره در میان جایگاه تماشاگران نشسته است؛ دولتی که مناسبات قدرتش را در درون صحنه و آدم‌هایش می‌توان بازشناخت.

ماجرای مسخِ لینچ؛ خیلی دور خیلی نزدیک

دیوید لینچ خالق مجموعه ای از کافکایی ترین فیلمهای تاریخ سینما همچون «کله پاک‌کن» (1976)، فیلمسازی غرق شده در ذهنیت به شدتِ اثری چون «اینلند ایمپایر»(2006)، بر خلاف وعده های پیشین خود و با وجود نگارش فیلمنامه «مسخ»، درباره تصمیمش مبنی بر نساختن فیلمی براساس این اثر گفت.

هجوم آغاز شد/اکران فیلم مکری در هنر و تجربه

درامانقد-سینما: آیین رونمایی از فیلم‌ «هجوم» ساخته شهرام مکری در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.به گزارش هنر و تجربه علاوه بر علاقه‌مندان سینما و تماشاگران...

جذاب؛ اما برای چه کسی؟!/سامی صالحی ثابت

اساس معمایی که احصایی و نوروزی در این نمایش خلق کرده اند بر پایه رویارویی دو فرد بسیار تنها با تنهایی هایشان پی ریزی شده است. جدال این تئاتر این است: جدال انسان با تنهایی! نیرویی که از دو انسان این نمایش، بیمارانی ساخته که به شدت منزوی هستند. دو انسانی که تا سر حد جنون پیش رفته و برای نجات خویش دست به آفرینش همراه و معشوقی خیالین زده اند!

سازهایی که جای اسلحه ها را گرفتند/نزهت بادی

در جایی از مستند «بزم رزم» حسین علیزاده خاطره کنسرتی را تعریف می کند که پس از سالها ممنوعیت برگزار می شود و عده ای از مخالفان متعصب با اسلحه هایشان روی صندلی ها می نشینند و تکیه داده بر قنداق های تفنگ هایشان به موسیقی گوش می دهند و تصویری که پیش چشمانمان نقش می بندد، همانی است که علیزاده می گوید "آنجا کنسرت نبود، میدان جنگ بود". بعد می بینیم که آنها هم می توانستند مثل خیلی های دیگر بخاطر آن همه فشارها و تنگ نظری ها و محدودیت ها و ممنوعیت ها از ایران بروند اما در کنار مردمشان در خاکشان ماندند و از هنرشان دست نکشیدند و آن را به عاملی در جهت همدلی و غمخواری با هموطنان شان تبدیل کردند.

الأكثر قراءة