درامانقد-سینما: تا به امروز هجده قسمت از سریال «جیران» منتشر شده است. سریالی که امیدهای زیادی برای شکستن رکورد تماشاگر درباره آن وجود داشت. حسن فتحی برای دومین بار در شبکه نمایش خانگی اقدام به ساخت سریالی تاریخی کرد که می‌توانست، یادآور موفقیت‌های مجموعه «شهرزاد» باشد. اما «جیران» نه تنها تماشاگر میلیونی «شهرزاد» را جلب نکرد بلکه به لحاظ مضمونی و کیفی هم نتوانست موفقیت آن سریال را تکرار کند.
گویا از ابتدا قرار بود، «جیران» در ۵۰ قسمت جلو دوربین رود اما گویا با کم بودن تماشاگران این سریال، تعداد قسمت‌های این سریال هم کاهش پیدا کرده. مشابه اتفاقی که برای سریالهای دیگر مثل «نوبت لیلي»، «مردم معمولی» و … رخ داد. در پلتفرم‌ها میزان استقبال تماشاگر حرف اول را می‌زند و مدیران حتی به کیفیت مجموعه هم کاری ندارند، اگر یک سریال یا رئالیتی شو یا هر برنامه دیگری نتواند تعداد تماشاگران خوبی داشته باشد، مدیران این پلتفرم‌ها ترجیح می‌دهند، این برنامه را سریع‌تر به پایان رسانده و از صرف هزینه‌های بیشتر چشم‌پوشی کنند.
«جیران» بر خلاف بیشتر سریالهای حسن فتحی نه فیلمنامه خوبی دارد و نه کارگردانی و بازی شاخصی. برخلاف حضور بازیگران شناخته‌شده، بازی چشمگیری از هیچ یک از آنها دیده نمی‌شود، کمترین تلاش و وسواسی در ارائه بازی خوب در هیچ کدام از بازیگران به چشم نمی‌خورد. انگار همه برای رفع تکلیف کار می‌کنند. این اتفاق آنقدر درباره همه بازیگران تکرار شده که این ظن تقویت می‌شود که کارگردان هم حساسیتی برای گرفتن بازی خوب از بازیگران‌اش ندارد. تنها کافی است بازی بهرام رادان و پریناز ایزدیار را با بازی شهاب حسینی و ترانه علیدوستی در «شهرزاد» مقایسه کنید. حرفی از علی نصیریان نمی‌زنیم که حساب چنین هنرمندی از بقیه جداست. انتخاب بازیگری مانند بهرام رادان برای ناصر الدین‌شاه از ابتدا اشتباه بود و جالب اینجاست که این بازیگر هم هیچ تلاشی برای ایفای بهتر نقش نمی‌کند.
اگر حسن فتحی حساسیت بیشتری برای بازی گرفتن از بازیگران داشت و قدری در کارگردانی «جیران» بیشتر وسواس به خرج می‌داد، این مجموعه که به شدت یادآور سریالهای ترکی است، می‌توانست از این که هست، موفق‌تر و پرمخاطب‌تر باشد. پرسشی که با تماشای این مجموعه مدام ذهن همه را درگیر می‌کند، این است که سرمایه و فرصت کافی که مهیا است، سختگیری رسانه ملی هم که نیست، پس چرا نتیجه کار کارگردان کار‌کشته‌ای مثل فتحی چنین می‌شود؟
منبع: سازندگی
