مرگ بازیگر غریزه اصلی که شاعری رادیکال بود

ویلیامز در شعر سبکی مستندگونه داشت و در طول چهار دهه فعالیت هنری اشعار جنجالی بسیاری خلق کرد. مضمون برخی مجموعه شعرهای او مانند “ملت وال‌ها” و “فیل مقدس” موضوعات زیست محیطی بود. او علاوه بر این چندین نمایشنامه موفق نوشت که از میان آن‌ها می‌توان به نمایشنامه “AC/DC” و “بدنام محلی” نام برد. یکی از آخرین کارهای او نمایشنامه‌ای درباره زندگی و مرگ کریستوفر مارلو با عنوان “کشتن کیت” است.

او به عنوان بازیگر نیز در صحنه تئاتر ظاهر شده است. از جمله در سال ۱۹۷۹ در نمایش “طوفان” به کارگردانی درک جارمن نقش پروسپرو را که یکی از دشوارترین و جذاب ترین نقش های کمدی های شکسپیر است بازی می‌کرد. در عرصه آثار سینمایی و تلویزیون نیز چندین بار نقش‌هایی به عهده گرفت و حتی سال ۹۸ در سریال “فرندز” نقش کوتاهی بازی کرد. همچنین در فیلم “غریزه اصلی2” نیز ویلیامز نقش پروفسور و فیلسوفی مرموز را بر عهده داشت . او همچنین در نقاشی و مجسمه‌سازی نیز مهارت داشت.

مورخان ادبی هیتکوت ویلیامز را هنرمندی انقلابی می‌دانند و کارهایش را در رده آثاری قرار می‌دهند که از ویلیام بلیک و جان راشکین آغاز می‌شود و تا دی‌اچ لارنس و دیوید جونز ادامه پیدا می‌کند. او در اشعارش به تجارت اسلحه به عنوان نماد مسموم سرمایه داری در جامعه، مصرف گرایی به عنوان برسازنده انسان سرکوب شده و همچنین تخریب گر محیط زیست و همچنین نشریات زرد به عنوان هدایت گران اذهان می‌تازد. او از منتقدان دونالد ترامپ، بوریس جانسون (وزیر دست راستی فعلی بریتانیا و از مهمترین شخصیت های جناح محافظه کار)  و همچنین برکزیت (طرح جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپا) بود. ویلیامز در همین راستا سال ۲۰۱۶ در کتاب «بوریس جانسون: هیولای بلوند برگزیت» به انتقادات تندی از وزیر امور خارجه بریتانیا پرداخت.

آخرین مجموعه‌ شعرهای او در ماه ژانویه به بازار کتاب عرضه شد. او در این کتاب به دونالد ترامپ رییس‌جمهور آمریکا پرداخته بود.

با توجه به نگرش سیاسی و زندگی شاعرانه و خلاق هیتکوت ویلیامز او را می توان یکی از نمادهای رادیکالیسم هنری معاصر دانست. کسی که مرزهای هنر را در هم نوردید اما این برایش کافی نبود تا اینکه مرزهای هنر و سیاست را از هم پاشید.