درامانقد-تئاتر: سه شنبه شب بیست و نهم آبان ماه نود و هفت، فرصتی دست داد تا بعد از مدت ها یک تئاتر خوب را ببینم از دوست و همکارم افروز فروزند که در این سال‌ها همیشه خوب می نویسد و خلاقانه کار می کند. اجرای این تئاتر هر شب ساعت هشت و نیم تا ششم آذر ماه نود و هفت در سالن ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است.
تئاتر «حریق» را ببینید و دیدنش را از دست ندهید؛
به چند دلیل :
– تئاتری است اجتماعی که از زندگی و زمانه ی ما بدون شعار حرف می زند و رئالیسم و ضد رئالیسم را توامان در کنار هم تصویر می کند.
– تئاتری است که دغدغه مند که فرم و تکنیک نوشتن تازه ای را در نوشتن نمایش نامه پیشنهاد می دهد.
– تئاتری است که بازی های راحت و بدون ادایی را نشان می دهد.
– تئاتری است که مسئله ی زنان و مردان را در کنار هم بدون جبهه گیری خاص و واقعی نشان می دهد.
– تئاتری است که از زبان نشانه به خوبی بهره می برد.
– تئاتری است که موقعیت دراماتیک را با زبان استعاری به چالش می کشد.
تئاتری است که روایت های موازی را بر بستر رئالیسم اجتماعی تصویر می کند.
– تئاتری است که ثابت می کند بدون بازیگر چهره هم می توان اجرای خوبی داشت به شرط این که نمایش نامه و موضوع خوبی را برای اجرا انتخاب کرد، تمرین مدام و دغدغه مندی داشت و همه ی اعضای گروه هماهنگ و منسجم به کارگردان خود اعتماد کامل داشته باشند.
به افروز فروزند و گروهش تبریک می گویم و خسته نباشید. واقعن در این زمانه و وضعیت نابسامان تئاتر، بودن و اجرای چنین تئاتری غنیمت و ارزشمند است. هر چند ممکن است در بخش سوم اجرا به لحاظ ریتم و نیز زمان برخی از مشاجرات شخصیت ها با اطرافیان شان طولانی و گاه تکراری باشد.
