درامانقد-تئاتر: نیل سایمون در 91 سالگی درگذشت. او یکی از مهمترین کمدی نویسان تاریخ ادبیات دراماتیک جهان بود و در قرن بیستم هیچ کمدی نویس دیگری به اندازه او سرگرم کننده و پر اجرا نبوده است. به زبان های مختلف نمایشنامه هایش ترجمه شده است و در اغلب کشورهای صاحب تئاتر آثار مشهورش چون «پابرهنه در پارک»، «عاقبت عشاق سینه چاک»،« پسران آفتاب»، «اتاقی در هتل پلازا»، «پزشک نازنین» و… بارها اجرا شده اند.
او متولد ژوئیه 1921 در نیویورک بود. در سال 1991 برای یکی از درخشان ترین آثارش «گمشده در یانکر» جایزه پولیتزر گرفت. او بیش از 40 نمایشنامه و فیلمنامه نوشت و از بین فیلمنامه هایش «دختر خداحافظی» که توسط هربرت رُز کارگردانی شد یک کمدی رمانتیک کم نظیر بود که هنوز الگویی برای نوشتن در این ژانر پر طرفدار محسوب می شود.
نیل سایمون در یک کلام یک عاشق سینه چاک هنر نمایش بود. عاشقی که توانست فارغ از مضمون گرایی و التهابات قرنی که در آن می زیست به اصالت نمایشگری و نمایشی بودن نمایشنامه وفادار بماند.آثارش علاوه بر شوخی های کلامی و کمدی موقعیت، اخلاق گرا و خانواده محور بودند. نیل سایمون یک کمدی نویس آمریکایی به معنای حقیقی بود. کسی که در عین هجو کردن زندگی روزمره و رخدادهای عادی زندگی آمریکایی به ارزش های آن پایبند بود. مردی شبیه به بیلی وایلدر، درست است که وایلدر تلخ اندیش تر بود و در فیلمهای غیر کمدی اش نگاه بدبینانه خود نسبت به جهان را عیان کرده بود اما به لحاظ شکل، ساختار و نگاه به کمدی، سایمون و وایلدر به شدت شبیه هستند. سایمون با کار کردن با دستمایه هایی چون جنسیت، الکل، خیانت، دست پاچگی و اضطراب اغلب به نتیجه شیرین، اخلاق گرا و مطبوع می رسید و در نهایت کمدی او کمدی حال خوب بود. سلوکی برای تحمل زندگی و خندیدن به مشغولیت های حقیرانه آن.
