آرشیو ماهانه: اکتبر, 2019

عشقی که نمی خواهد بمیرد/درباره فیلم«رضا»/آن اشنایدر/شهرزاد سلحشور

آرامش و ملاطفت می تواند شعار اصلی این کارگردانی باشد: آرامش پلان ها و تصاویر ترکیب شده توسط علی تبریزی، که همیشه آغشته به سازگاری هستند که نمی خواهد چیزی از طلاق بداند.

نامه سرگشاده انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر خطاب به وزیر ارشاد/تئاتر در آستانه ورشکستگی است

درامانقد-تئاتر: انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر در نامه‌ای سرگشاده به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نسبت به وضعیت صنفی و حرفه‌ای این...

متفاوت اما مشابه/نگاهی به دو نمایش «سرزمین پدری» و «روایت فرزانه از جمعه 14 آبان»/علیرضا نراقی

هر دو نمایش برداشتی آزاد از خط اصلی درام «مده آ» هستند و هر کدام به مسیری متفاوت -دست کم در ظاهر- می روند تا تراژدی «مده آ» را به شکلی تازه تجسم ببخشند.

دست كم با خودت سخن بگو/درباره «صدای آهسته»/علیرضا نراقی

اگر خودت را نشناسي كسي را هم نخواهي شناخت؛ اگر خود، خودت را نشناسي كسي نمي تواند تو را به خودت بشناساند؛ درست مثل تجربه خوشبختي؛ اگر با خودت خوشحال نباشي اگر در تنهايي كافي نباشي با هيچ كس خوشبخت و كامل نخواهي شد؛

پاریسِ مارسل کارنه/کلود-ژان فیلیپ/شهرزاد سلحشور

 دیگر شکی وجود ندارد: اگر سرنوشت توانایی دیدن داشت به یقین از پاریس، به روش مارسل کارنه فیلمسازی می کرد!

گمشدگان*/به بهانه خوانش متون مهم تاریخ تئاتر ایران/علیرضا نراقی

درام نویسی ایرانی از اولین تلاش های مشروطه خواهان دوشادوش وجدان بیدار جامعه روشنفکری و تفکر انتقادی در ایران بوده است، اما امروز این میراث به تفننی پراکنده و غیر قابل اعتنا تبدیل شده که با دیگر جریانات هنری و علوم انسانی کمترین ارتباطی ندارد و بیشتر به بزک و زینت المجالس تجارتی مریض و فاسد می نماید.

الأكثر قراءة