آرشیو ماهانه: اکتبر, 2017
موقعیت از پیش تعیین نشده/منوچهر دین پرست
نسل ما را نسل سوخته نام نهادند. اما به گمانم بیش از سوختگی این نسل باید به فریادهای فروخفته آنها توجه داشت. سینما نیز توانسته در این میان فروخفتگی این نسل را عیان سازد و مسائل و مصائب آنها را بیش از هر رسانه و فردی طرح کند. «مالاریا» را می توان فیلمی از جنس نسل کسانی دانست که جرأت را شیوه خود قرار دادند و در این مسیر راه و بی راه را آزمودند و با بن مایه های بی تجربگی خویش به برهوت بی تدبیری افتادند.
جامانده در تاریکی/علیرضا نراقی
بهرام بهرامیان کارگردان فیلم بیشتر شیفته شمایلی است که از فرخنده می سازد. زنی ترسناک و وسواسی که انقدر خصوصیات غریب و سؤال برانگیز دارد که مخاطب توجهش جلب او شود و او را تعقیب کند. با این وجود شناخت فرخنده و زندگی درونی او میسر نمی شود و از همه مهمتر اینکه هیچگاه افشا نمی گردد که در ذهن آدمی با این چهره و زندگی غریب چه می گذرد. فیلم نمی تواند شخصیت مرکزی خود را از این حالت غربت و زندگی در تاریکی دست کم در روشنایی درام قرار دهد و درونِ پیچیده این دور افتاده را نمایش دهد.
مجموعه داستانی پر فروش از تام هنکس
تام هنکس برنده ۲ جایزه اسکار در کتاب «نوع غیرمعمول: چند داستان» که در ۴۱۶ صفحه منتشر شده 17 داستان کوتاه خود را منتشر کرده که با ۳.۵ ستاره از ۴ ستاره نظر مثبت منتقدین ادبی را نیز به خود جلب کرده است.
هراس زیستن بجای دیگری/نزهت بادی
نگاهی به فیلم «شنل» ساخته حسین کندری
درامانقد-سینما: اگر در فیلمهای هیچکاک شخصیتی را با فرد دیگری اشتباه می گیرند و با این جابجایی هویت، او...
در ستایشِ رستگاری مرگاندود/عرفان خلاقی
نگاهی به نمایش «قطار سانست لیمیتد» به کارکردانی فرانک حیدریان
درامانقد-تئاتر: بنمایهی تقابل نیروهای خیر و شر در تآتر و البته فرمِ ادبیِ درام قدمتی...
تیغ تیز سانسور یا پایان مبهم؟/ محمدرضا رسولی
نگاهی به فیلم خانهی دختر ساخته شهرام شاه حسینی
درامانقد-سینما: اکران فیلمهای توقیف شده چند ماه پیش با اکران فیلم «مادر قلب اتمی» آغاز شد....
سهم من از تئاتر ایران!/سامی صالحی ثابت
تئاتر ایران یک میدان اجتماعی ست با ویژگی منحصربفردِ «وابستگی و دولتی بودن صد درصدی»! تئاتر ایران تئاتری وابسته به دولت، سیاست و اقتصاد سیاسی ست! انجمن و صنف نمایشی مستقل و غیروابسته به دولت در کشور ما وجود ندارد و هرگونه فعالیت نمایشی در هر نقطه از این کشور منوط به صدور مجوز و عبور از ممیزی وزارت ارشاد است. دیگر ویژگی مهم این میدان، عدم امکان پرسشگری،عدم اجازه پاسخ طلبی و نقد بدون ترس، تحت تأثیر فضای مسلط سیاسی و فرهنگی کشور است.
مثل یک اسپرسو/علیرضا نراقی
«ایتالیا ایتالیا» فیلم خوشانرژی و دوستداشتنی کاوه صباغزاده از آن دست تجربیاتی است که با وجود همه ضعفهایش شما را راضی میکند که برای منقصنکردن عیش خود هم که شده، بدیهایش را کنار بگذارید. لذت بردن از «ایتالیا ایتالیا» چیزی شبیه به لذت بردن از آدمی خوشمشرب است که گاهی هم زیاد حرف میزند و اطلاعات مشکوک میدهد، اما شما ارتباطتان را با او حفظ میکنید و از وجود گرم و دوستداشتنیاش لذت میبرید.
قصه ازلی ابدیِ یک زن و مرد/نزهت بادی
فیلم های هونگ سانگ سو مبتنی بر نوعی تکرار است. همواره زنان و مردانی در پرسه زنی های بی هدف شان یکدیگر را بطور اتفاقی ملاقات می کنند، حرف می زنند و فکر می کنند کسی را یافته اند که در کنارش از تنهایی درآیند و بعد بی آنکه رابطه شان سرانجامی داشته باشد، هر یک به راه خود می روند. با این وجود سانگ سو هر بار همین قصه تکراری اش را به شکلی تعریف می کند که انگار برای اولین بار است که می خواهد داستان آشنایی زن و مردی را بگوید. می توانیم به سخن رولان بارت رجوع کنیم که می گفت دلباختگی یک درام است.
وسترنی زن محور توسط حامیان سینمای مستقل نمایش داده می شود
جسیکا چستین در «زنی که جلوتر گام برمیدارد» نقش کاترین ولدن را بازی کرده. بیوهای هنرمند در نیویورک دهه ۱۸۸۰ که به داکوتای شمالی سفر میکند تا پرترهای از رییس «سیتینگ بول» بکشد. رابطهای دور از ذهن میان این دو شکل میگیرد که باعث اتحاد آنها برای مقابله با دولت آمریکا در نبردی مهم برای حقوق بومیان آمریکایی میشود.