آرشیو ماهانه: آگوست, 2017

کوریسماکی به سرزمین سینمای اجتماعی می رود/امین عظیمی

کوریسماکی در « دیگر سوی امید» ضمن حفظ علاقه مندی سینمایی خود به سمتی دیگر گرایش یافته است. او به سوی گزارش دردناک کشتار و مرگِ اعضای خانواده ی خالد رفته است که رو به دوربین و چشم در چشم مخاطب نقل شده و آنها را به چالش می کشد. به سراغ مزدک، پناهجوی عراقی رفته و توصیه اش به خالد که در اینجا باید یاد بگیری کی خودت را خوشحال نشان دهی و کی ناراحت تا تو را به عنوان یک مهاجر قبول کنند و کار ات راه بیفتد! به سراغ چالش نژاد پرست هایی رفته که حتی به درستی نمی توانند کیش و آیین قربانی شان را تشخیص دهند و با کاپشن های چرم سیاه و چاقوی آخته شان به دلیل آنکه خالد را یهودی!!! می دانند اقدام به قتل اش می کنند.

اسامی آثار بخش مسابقه نهمین جشن مستقل سینمای مستند اعلام شد

درامانقد-سینما: سام کلانتری دبیر نهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران، اسامی اعضای هیئت انتخاب وهمچنین فهرست آثار راه یافته به بخش مسابقه آیین بزرگ...

 سیاست؛ جایی میان ناصر و خسرو/نگاهی به فیلم «برادرم خسرو»/علیرضا نراقی

موقعیت به چالش کشیدن اقتدار ناصر و مکانزیم دفاعی خاصی که اتخاذ می کند تصویر مخوف و خطرناک روان او را نشان می دهد. روانی که چنان مخرب به سمت دفاع از اقتدار خود می رود که دیگر توان ضربه نزدن به دیگری را ندارد. اینجا با روانی روبرو هستیم که به لحاظ جمعی و سیاسی نمی تواند خطرناک نباشد و همواره زیر سؤال بردن اقتدارش به نوعی آسیب زدن به خود هم محسوب می شود. برای همین هم این دیگری بودنِ مخوف و آسیب زننده ناصر، در سایه خسرو است که خود را عیان می کند.

فیلم هفته: حرف‌های مایکل فاسبندر درباره «بیگانه: کاوِنِنت»/ «خدای من، واقعاً خرشانسم!»

 درامانقد-سینما: مایکل فاسبندر (متولد دوم آوریل 1977) کارش را از تلویزیون و با سریال ده‌قسمتی شناخته‌شده‌ی «دسته‌ی برادران» (2001) آغاز کرد و اولین بار...

فیلم هفته: «بیگانه: کاوِنِنت»/ همچو سمفونی آتش و خون

«بیگانه: کاوننت» جدیدترین ساخته ریدلی اسکات در مجموع با واکنش مثبت منتقدان روبه‌رو شده است و امتیازهای میانگین آن در سایت‌های «متاکریتیک» و «راتن تومیتوز» به‌ترتیب 65 از 100 (بر اساس 52 نقد) و 64 از 100 (بر اساس 295 نقد و یادداشت) است. این فیلم در مجموع برای طراحی و زیبایی‌شناسی بصری‌اش، فیلم‌برداری، طراحی صحنه و بازیگری - به‌خصوص هنرنمایی مایکل فاسبندر در نقش دو آدم مصنوعی به نام‌های دیوید و والتر - تحسین شده است.

سازوبرگ‌های ایدئولوژیکِ دولت و آپاراتوسِ ادبیات/نگاهی به نمایش «پسران تاریخ»/عرفان خلاقی

درنهایت اما متن-اجرای پسران تاریخ واجد پیشنهاد‌های بی‌بدیلی است برای تآتر ایران. از نحوه‌ی مواجهه‌اش با متون و گنجینه‌های ادبی، تا چگونگی از ریخت انداختن و معاصر کردنشان در جهتِ تیز کردن لبه‌های آخته‌ی نقدِ جامعه‌ی پیرامونی. از تأیید دوباره‌ی معجزه‌ی تمرین و تمرین و تمرین، تا بی‌نیازی صحنه‌ها از حضور چهره‌های «سلبریتی» و غیره.

پیکر نیمه‌جان تئاتر ایرانی/ با نگاهی به اجرای «ناتمام»/آینا قطبی یعقوبی

  درامانقد-تئاتر: نمایش «ناتمام»، نوشته محمد چرمشیر و به کارگردانی کهبد تاراج، اجرایی است که این‌روزها در سالن سایه مجموعه تئاتر شهر به‌روی صحنه می‌رود....

«روزگاری هامون» به سینه اکوی پرتغال می رود

مستند «روزگارى هامون» ساخته محمد احسانی به بيست‌وسومين دوره جشنواره فيلم‌هاى زيست محيطى پرتغال (سينه اكو) راه يافت. اين مستند به همراه دو مستند ديگر احسانى، «بانوى اروميا» و «دود» هم اكنون در گروه هنروتجربه در حال اكران است.

«کوه»، سیسیفوس را هم از پا درمی‌آورد!/نقدِ جسیکا کیانگ در «ورایتی» بر جدیدترین فیلم امیر نادری

فیلم جدید امیر نادری شاید فقط 106 دقیقه باشد اما وقتی کوه شوم و عظیم و مستحکم داستان، بالأخره پس از سال‌ها تلاش و هجوم یک انسان درهم می‌شکند ابدیت همچو یک مفهوم آشنا جلوه می‌کند.

الأكثر قراءة