درامانقد-ادبیات: گویا بهار فصل کوچ هنرمندان است. حال نوبت به محمد ابراهیم جعفری شاعر و نقاش دوست داشتنی و متفاوت کشور رسید.
جعفری متولد 1319 در بروجرد بود. او از استادان نقاشی مدرنیستی ایران بود و از جمله فارغ‌التحصیلان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران. جعفری که عضو رسمی هیات علمی دانشگاه هنر تهران بود، در بی‌ینال‌های مختلف داخلی و خارجی به عنوان داور حضور فعال داشت.
این هنرمند نوگرا موسس کانون آموزش اصول هنرهای تجسمی نیز بود و بسیاری از هنرمندانِ عرصه‌ی تجسمی امروز ایران، از شاگردانِ او بودند.
محمدابراهیم جعفری با وجود همه افتخاراتی که در این عرصه کسب کرده بود خود را بیشتر شاعر می دانست. اشعار او در سادگی و دلنشینی حمل کننده نوعی تفکر طبیعت گرا هستند و بیشتر از همنشینی انسان با هستی آنطور که در ماهیت و طبیعت وجود دارند می گویند. جعفری همچنین ترانه بسیاری از آثار مشهور سیما بینا خواننده مشهور و با سابقه موسیقی نواحی ایران را سروده است. «چو مرغ شب خواندی و رفتی» ازجمله کتاب اشعار اوست.
از خصوصیات شخصیتی جعفری که بسیار بارز و مورد توجه بود شادی بسیار زیاد و انرژی تمام نشدنی این هنرمند بود. خسرو سینایی در مستندی به نام «عبور از نمی دانم» به خوبی شخصیت زنده،ساده اما متفاوت،شوخ طبع و رهای جعفری را به تصویر کشیده است.
همسر محمد ابراهیم جعفری علت فوت او را خونریزی مغزی اعلام کرد و افزود: آقای جعفری اصلاً بیماری‌ای نداشت. سه‌شنبه صبح که از خواب بیدار شدند، احساس سنگینی کردند. بعد دکتر به خانه آمد و گفت که بهتر است به بیمارستان منتقل شوند. به بیمارستان که رفتیم بلافاصله ایشان را به ICU منتقل کردند. بعد هم عمل جراحی روی ایشان انجام شد. سه چهار روز طول کشید و دیشب فوت کردند.
وی همچنین درخصوصِ زمان تشییع پیکر این هنرمند گفت: فعلاً چیزی نمی‌توانم بگویم، چون خانواده همگی در راه هستند و تا رسیدنِ آن‌ها تاریخ دقیقی نمی‌توانم اعلام کنم.
